Bir deve çöktü,Medine ilinde:
Ay ve güneşi taşıyordu…
Karanlık birden aydınlık oldu,
Gülümsedi yer yüzü,
Sevindirdi garip Eyübü
Coşku içinde eğildi önünde,
“Ey alemi yaratanın ışığı!
Şeref getirdin” dedi.
Kainatın efendisine.
Bitmişti kuruyan dudakların susuzluğu…
Nasip etmişti, yüce yaratan ona sonsuzluğu.
O nurdu. O ışıktı,
Baktı bakamadı.,Âlemin efendisine…
Buldu kendini öteler ötesinde,
Rabbine yükselen merdivende,
Ölümsüz çiçekler verilmişti kendisine,
Nazar etti elindeki çiçeklere:
Hepsi benim olmamalı,
Dağıtayım evrene.
Rahmet şarkıları söylerken bulutlar,
Yeşertsin kainatı.
Ölümsüz çiçeği taşıdı kollarında,
Zorluklara direndi,
Geldi üzerinde uyuduğu İstanbul’a,
Eyüp de ateşledi Fethin ilk hedefini!
Orda uyudu, bekledi İstanbul un fatihini…
Ölümsüz çiçeklerin tohumları burada…
Gerçek bir diriliş olacak sinesinde.
Ezanlar ölümsüz mabetlerde inleyecek!
Önünde batıl diz çökecek,
Ektiği tohumlar yeşerdi bir anda..
Ezan sesleri perde,perde,
Beklenen mutluluk dillerde;
Şeydalar ötüyor seherde,
Güller açıyordu bahçelerde…
Garip Eyüp sultanlık tacını takmış,
Işık oluyor du ölümsüz çiçekler dağıtıyor
Ebediyete kadar…
O bir köprü, sevgilinin sevgilisine
İnşallah, bizde lâyık oluruz,
Onun sevdiklerinin sevgisine…
Kayıt Tarihi : 8.7.2008 09:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnşallah, bizde lâyık oluruz,
Onun sevdiklerinin sevgisine…
Amin... Cok güzeldi misralar... Yüreginizi tebrik ediyorum...
yine de güzel bir emekti
saygılar sunuyorum
Onun sevdiklerinin sevgisine…
amin Rahman'ın Rahmetine gark olmanız dileğyle kutlarım selam ve dua ile
TÜM YORUMLAR (5)