Bak da gör kabristanın sahayı medhuşuna
Feryad u zar edip ağlayıp duruşuna
Bak da gör ibret al bir nefes en baştan
Yaradan elbet yaratacak seni yeniden bir baştan
Dinle ki rüzgarın esen sesini
Durmadan devreden şu nefesini
Baksana sallanır değdiği her yer
Bu rüzgar dediğin ömüre benzer
“Ruz” gün demektir Farsi lisanda
Dost bilip aldanma her gördüğün gönül
Dediğin yapmazsan yapmadı derler
Yüzüne güleni dost sanma gönül
Bir anda bendini talan ederler
Hak yarattı alemi kulum görsün diyerek
Nedir bu isyan bir kere şükretmiyerek
Şu gördüğün alem nedir düşünmeden
Durarak şöyle bir düşünmeyen
Kendinden ve neden var olduğundan habersizce
Beklemekte bir şeyler fakat beklediği bir hayal
Dalgalı denizlerde sallanan bir gemi
Ruhum senden alır esen ılık meltemi
Ruhumun aydınlığı gözümün feri sen
Gülü koparırken damlayan kan / Damlayan kan koparırken gülü
Gelmekte mi güldeki kırmızılıktan / Gülün kırmızılığından mı gelmekte
Yoksa bülbülün gözlerinden akan gözyaşı mı? / Akan gözyaşlarından mı bülbülün.
Gümüş parlamakta lakin karartır elleri
Koşmakta dünya durmadan ve kalarak karanlıkta
Aydınlık yüzünü gösteriyor bir an ve umutlanıyor sabah
Gün batarken ufukta son kez parlar bir an
Aydınlanır akşam karanlığa dalmadan
Gece son nefesini verirken ufkun kızıllığında
Gündüz can çekişir gece uykuya dalmadan
Gün eksilmesin penceremden
Güneş doğmasın sensiz
Seninle aydınlık olur
Geceler karanlık sensiz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!