Eylülün Yüreğinde Saklıyım

Ekim gelmiş
Ben seni daha göndermedim ki eylül
Kasım geldiğinde de göndermeyeceğim
Üstüme beyaz örtü
Saçlarına
Annemin beyaz tülbentleri örtünene kadar.
Ki annem, boncuk oyalı tülbentler örtünürdü.
Gözkapaklarıma
Beyaz tülbentler örttüm
Kirpiklerime seni boncuk boncuk işleyip.
Neymiş ekim gelmiş
Kalsın kapıda.
Biz birbirimize doymadık ki eylülüm.
Daha içecek çayımız
Bölüşecek derdimiz var.
Göğsünden
Göğsümde dökülüyorum
Canımdan yaprak yaprak
Ruhumdan parça parça kuş olup.
Aşk beni sende sevdi
Senin yüreğine sakladı beni.
Seninle ağladığımda
Denizler susayıp
Bulutlara bakıyor.
Neymiş ekim gelmiş
Ben daha beyaz bulutlara bakıyorum
Akıyorum.
Hem hem daha
Memleketimde hava
Pekmez, yufka ekmek kokuyor.
Annem, güzel ekmek açardı
İnce ve hassas
Lakin illa yırtılırdı açtığı yufka.
Derdinden olsa gerek...
Kolay mı üç evlat kaybetmiş...
Eylül, yüzünde hüzünler toplardı.
Neymiş ekim gelmiş
Kalsın kapıda.
Annem
Eylülde
Üzümler toplanırken
Pekmezler kaynarken doğdun derdi.
Bilmezdim
Eylülde hüzün toplayacağımı.
Kim derdi
Eylülde doğurduğumu eylülde kaybedeceğimi
Bir umut
Belki eylülde yine gelir diye bekleyeceğimi...
Neymiş ekim gelmiş
Kalsın kapıda.
Eylülüm
Daha ben senin salıncağındayım
Kucağındayım
Salla beni günbatımına
Öyle öyle hızlı
Kuşlar gibi çırpınıyorum
Kesilsin yerden ayaklarım.