Onlar Umudun Çocukları...
Özgürlüklere susamış yüreklerine tek tesellidir dünyanın bi yerlerinde bir çift gözün gülümsemesi,gökyüzüne uzanan ellerin BARIŞ diye haykırması,ÖZGÜRLÜK diye coşması...Yarine,sevdalısına kavuşmayı,anasının babasının elini öpmeyi,kardaşlarını bağrına basmayı hep umut ederler...Tadını hiç almadıkları bir meyvenin tadı gibidir onlar için
YAŞAMAK...Onlar yaşadı,inadına yaşadı...Teslim etmedi hiç biri Namusunu,Onurunu...
Onlar Savaşın Çocukları...
Yer,mekan fark etmez onlar için,dünyanın herhangi bi yerinde hep aynı gülüş ve öfke ile veda ederler tadına varamadıkları yaşamlarından...Onurlu insan uğruna,özgürlükler uğruna feda etmekten çekinmediler canlarını...Dört bi yana savurdular isyanlarını, Sevdalarını hep dul bıraktılar.İşkenceler yıldırmadı onları ama Kahpece öldürülmeyi haketmedi hiç biri...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta