Eylülün Çocukları… Şiiri - Şiyar Buzcu

Onlar Umudun Çocukları...
Özgürlüklere susamış yüreklerine tek tesellidir dünyanın bi yerlerinde bir çift gözün gülümsemesi,gökyüzüne uzanan ellerin BARIŞ diye haykırması,ÖZGÜRLÜK diye coşması...Yarine,sevdalısına kavuşmayı,anasının babasının elini öpmeyi,kardaşlarını bağrına basmayı hep umut ederler...Tadını hiç almadıkları bir meyvenin tadı gibidir onlar için
YAŞAMAK...Onlar yaşadı,inadına yaşadı...Teslim etmedi hiç biri Namusunu,Onurunu...

Onlar Savaşın Çocukları...
Yer,mekan fark etmez onlar için,dünyanın herhangi bi yerinde hep aynı gülüş ve öfke ile veda ederler tadına varamadıkları yaşamlarından...Onurlu insan uğruna,özgürlükler uğruna feda etmekten çekinmediler canlarını...Dört bi yana savurdular isyanlarını, Sevdalarını hep dul bıraktılar.İşkenceler yıldırmadı onları ama Kahpece öldürülmeyi haketmedi hiç biri...

Onlar Tarihin Çocukları
Direnç çiçekleri onlar,halepçe kokulu,amed kokulu,ırak kokulu,filistin kokulu,deniz kokulu,güney kokulu,kaya kokulu,nazım kokulu,ibo kokulu...Herbiri ayrı koku...Mezopotamyanın kaçak gülümseyişi onlar,kendırlere bağlı yaşamları,dimdik duruşları,onurlu yaşamları...Bedenlerini,yüreklerini ezdirmedi hiç biri hain postallara,çelikten joplara...Destursuz Ölümlere bağrı açıktılar...

Onlar Eylülün Çocukları
Yürekleri acılarda sınanmış,hayalleri ertelenmiş,yaşamları kısıtlanmış,onurları kırılmış...İdam sehpasında son dilekleri hep aynıdır Barış,Özgürlük,Eşitlik...Son bulsada yaşamları darağacında onlar sizin kirlenmiş dünyanızda tekrar dirilecek...
Onların EYLÜL ün çocukları,Eylül de doğdular,Eylül de öldüler,Eylülde Dirildiler...