Eylülseme Şiiri - Mahmut Karahan

İçindeyken yutkunamıyorum bu kentin
Üstüme geliyor tüm sokakları
Demir tepede, kurtuluş
Olmuyor yüreğim
Son yaz geçerken
Soyunuyor ağaçlar hazan vakti
Kıştan delikanlı bir çınar
Rüzğara eğilen söğüt
Dibine düşen yaprak
Eylül çiseliyor dudaklarımı
Adını koyamazken
Yüreğimde yavru bir serçe
Durmadan yıkanıyor gözlerimde
Ne zaman içsem sarhoş oluyor deniz
Sıkıca çarpıyor kayalara
Birde içi içine sığmıyor
Alıyor getirdiklerini
İçindeyken yutkunamıyorum bu kentin