Eylüllere Tutsak Kaldim Şiiri - Özenç Yaşar

geceye karanlik düsünce
kalkar kanatsiz umut
avuclarima bir damla su düsünce
Icinde acilarla canli
eylül iklimi askida dargecit
eski bir bicakla bekliyordu
gözleri tutulan okyanusun yirtilisini
günü bekler yirtik perdenin acilisi
sokaklarin yalnizligina
iskal ediyor sehir ayak izlerini
saklamis sandim yillar
bekledigim zamani
eylüller ciceksiz bahcelerde
büyüyor habersiz ülkesiz yüregimde
topraga dokunur uyanisi kavganin
Kimsesiz mezarlarda
sahipsiz solmus gül neylesin
Gömülmüs Eylül umutlarinda
Baktigin yer degilsem sirtimda gezdigin yol
Ezik kalmis yaninla direnmeyi unutmussam
maviyi tutan gökyüzüde ciplak
Eylül gül kalsin geride karanliksiz
Anilari gelsin gidenlerin geriye
parcalanmis yasamin sirtinda yesersin
cocuk olsun kossun umutlara
Suda yanar bizim yandigimiz gibi
bilinmez yarali kalmis gencligimde Eylüller
Hep ayni sesler dolasiyor
Cigliginda uyanisin
Eylüller
Yarim kalmis asklarin ayriligi
Bahar hep kokusuz gelir kucagima
rüyalarda sevdalarim hic olmadi
Eylül kadar
Agir
Eylül kadar acimasiz
Iskenceler ekildi bas egikliginde katillerin
Iki metrelik dünya kaldi bize
Eylül kadar dar
izi hep kaldi hafizamda
dikeni gül ayirdi eylülse beni
yagmurdan baharda kavgamdan
artik terketsin düsümde eylüller
beni bana biraksin özgür

12. 10. 2005