Eylüller kan renginde

Ozanlar, sazlarında giderir özlemlerini
Sevgi, bir ressamın fırçasında canlanır.
Neyzenler, nefesiyle doyurur açlığını,
Gün olur, beyaz güvercinlere kalır gökyüzü.
Meydanlarda barış nutukları atılır.
Göstermelik bir şovdur yaşanan,
ve namlunun ucuna dizilir karanfil filizleri.
Aç kalır silah tacirleri,
Aç kalır köpekler.
Tetikler..Tetikler..Tetikler…
Pas tutmuş yürekleri.
Ve direklerinden çatırdar demokrasi,
Boynunda kıravat,eli silahlı biri,
Gözünü kırpmadan çeker tetiği
Katiller,
Asalaklar,
Ve insan pislikleri,
Damardan girer, kan içecek serseri.
Bir aydın yada bir öğrenci ecelsiz uzanır kaldırımlara
Henüz bestesi yapılmış bir şarkı nağmelerinde ağlar;
Uğurlar olsun! Uğurlar olsun!
Bu bir ağıttır.
Sesi ta ki güneşe uzanır.

İğrenç yüzler;
ayrılıkçılar, katiller, despotlar, hortumcular,
katletmek için ülkemi pezevenklerle pazarlığa oturur.
Haybeden bir genç yol kenarında vurulur.
Bir subay, nöbet yerinde kurşunlanır.
Pimi çekilmiş mayınlar patlar halkın içinde.
Tanrıya yalvaran bir kol uzanır gökyüzüne,
Bir bebeğin elinden oyuncağı fırlar
Karnı burnunda bir gelinin korkudan ödü patlar
Bir beden havaya kalkar,
Sayfaları yanmış dört kitap yere düşer.

O an, vicdan kaybolurken siyah perdede,
İnsanlık timsah gözyaşlarını döker,
Bir-bir yere
Kan renginde.