Eylüle Beni Sormussun Şiiri - Hakan Gümüş

Eylüle beni sormuşsun, bu sabah,

Sormuşsun düşen yapraklara, unuttuğun adımı.

Belki duyarsin bir sonbahar akşamında,

Soluk kalmış sesimin sessiz dualarini.

Bir hâtıra gibi asılı kalmış sözlerinde,gözlerim

Sararan yapraklar düşerken göğe,özlerim

Sesinde gizlenmiş bir şarkı kaldıysa, geriye.

Ben kaybolurum, Ben kaybolurum, bu sonbahar eylülde.

Eylüle sormuşsun,beni bu sabah,

Karışmış adım yavaşça sonbahara.

Yağmura sildirmişsin sende kalan izlerimi,

Yak, ısın, yazdan kalma resimlerimi

Rüzgar serinletiyor gecelerini,bu bahar

Bir vakit duyarsan fısıltımı, esintisinde

Yaprakların dansında, sararan ağaçlarda,

Eylüle sormuşsun beni, sonbahar akşamında.

Bir tek adımı bıraktım sende kalsın.

Belki hatırlarsın bir bahar akşamı diye,

İçine bir titreme girer, hafiften üşürsen,eger

Yak, ısın, yazdan kalma resimlerimi yine

Eylüle sormuşsun,beni bu sabah,

Karışmış adım yavaşça sonbahara.

Yağmura sildirmişsin sende kalan izlerimi,

Yak, ısın, yazdan kalma resimlerimi