Eylüldüm … Şiiri - Kamil Söylemez

Eylüldüm …
Kaçtım menzilime,saklandım
Döndüm,döndüm yara yalvardım
Koştum peşinden yoruldum
Bir eylüldüm

Kızarıp,yaprak,yaprak döküldüm
Toprak olup,karıldım
Tuğla olup,kavruldum
Duvar,duvara durdum
Ev oldum,köy oldum
Büyük şehirlere yolcu olup,kondum
Yoruldum
Bir eylüldüm

Bulut oldum
Dağ,dağ,ova,ova,koyuldum
Yağmur olup,yar sana sarıldım
Yeşiline yatmış bakırdım
Kalaylanıp,alaf,alaf tavlandım
Yar dediğim ben sende takıldım
Bir eylüldüm

Yaşadım delicesine
Coştum,duruldum
Sustum,sustum kırıldım
Göçtüm,göçtüm vuruldum
Vardığım menzillerde dağıldım
Bir eylüldüm

On altı martta ölüp,ölüp,dirildim
Mahkemelik oldum
Kırıldım
Bir bulut oldun,suydun
Tuzlarını yanağıma vurdun
Giyinip,soyundum
Çırıl,çıplaktım karşında
Tüm yüreğimin ateşiyle
Su da yanarmış,
Tut dedim ellerimi tut
Ne çok üşümüşüm
İçim yanıyor oysa
Bir eylüldüm

Yanıyordum avazım çıktığınca
Sen duymuyordun
Bir eylüldüm…

Savruldum yaprak,yaprak rüzgarınla,toprak oldum
Eylüldüm…
Sen güzele bir ömürlük dem durdum
Ellerimde hayallerinle avundum
Deniz oldum
Yaprak oldum
Toprak
Bir eylüldüm

İçimde hasretin gözleri ıslak
Bir eylüldüm
Ve toprak….