Eylüldü Şiiri - Hatem Çetinkaya

Eylüldü...
Bir sonbahar renginde tanıdım seni.
Gözlerine dokunsam, ardın
ekimdi.
Saçlarına sokulsam,
Her dokunuşumda esen rüzgâr,
Kasım teni rengindi...

Eylüldü...
Sözlerin rüzgârda savrulan sarımtırak bir yaprak rengi,
Tenin, üşüyen bir akşam kadar titrekti.
Dudaklarım dudaklarına dokunsa,
Gözyaşlarım, yıldızlardan düşen bir kaç damla k/ayıptı. .

Eylüldü...
Sesin, sabahın erken ışığında bir umut,
Nefesim ,seninle ısınan soğuk bir kışın adıydı.
Eylül, belki de bir ömrün en güzel sarkısı
Belki de seni sevmenin en güzel adıydı…