Eylülden Kalma Şiiri - Özlem Kemal

Bu terkedişler eylülden kalma
Bu hüzün,bu yalnızlığa alışkanlığım da
Eylülden kalma..

Deli sevdalarım için dökülen yaşlarda
Eylül yağmurlarına özendiğimden.
Her terkedişten,her vazgeçişten
Her kaybedişten sonra
Kendimden geçişlerim,yok olma isteklerim
Eylülde solan yapraklardan miras bana..

Bu tatlı tebessümlerim
Vuslat zamanlarım.
Baharın son zamanları,yazın son anları işte..
Bir çocuğun okula başlarken,
İlk sırasına,ilk sınıfına gideceği günkü
Korkak heyecanı da yine eylülün yüzünden..

Bu deli cesaretim,bu göçebeliğim
Eylül rüzgarlarının savurganlığından
Sonbaharda göç eden kuşlar gibiyim.
Ait değilim hiçbir yere
Belli belirsiz mekanlara misafirim sadece..
Bu koskocaman ölüm özlemi de eylülden
Açtıkları halde solan çiçeklere özendiğimden...

06/07/2006 Gebze