Eylülde Unut Bunları Çocuk (Hafıza Kayıp ...

Şair arı gibidir bal yapar zihir yapmaz şiir güzel yanlış yanları şiir yanı fahişe yanı değildır şiir balıdır saygılar

Beni bende demen bende değilim
Bir ben vardır bende benden içeri.

Yunus Emre.

( Bu gün şımarsın istiyorum bir şeyler..)

Su testimi kaybettim çölde testim ararken,
Leyla çıktı karşıma saçlarını tararken.

Tamam hadi çocuk şiirin üst öğesi diyelim onu çok andınız ama şair şiir fahişe kelimelerini bu kadar tekrarar ne gerek vardı. Bir ikincisi Şiirde sanırım beş yerde Allah lafzı geçiyor. Bence bu lafzı şiir bir kere ve en can alıcı yere tabiri caizse baş köşeye yerleştirmeli usta şair diye düşünüyorum. Tebrikler esere

Şiir' di...

Üyelerden de günün şiiri olduğunu yeni fakettim.

Çok güzel bir şiir.

( we walidin wema weled ) kaybolmasın diye o kadar aceleci ki parantez dahi kapanamamış Sinyali Ağabey..

Susmak şaire vergi…
Susarken konuşmak…
Bazen de unutur gibi yapmak…

“kükresen ne fayda /
sussan ne /

merhem
nerede!

ne çok tekerrürdü tarih /
sen anlat (çocuk)
çiçeği burnunda safiyetinle /
kimdir darağacına çekilen /
kimdir başa taç edilen…/…

gölgeler
inine çekiliyor sessiz /
dilimiz bir vedâdır yine…/…”

(N.E. “Sen Anlat Çocuk”tan son bölüm)

Evet selcen koçel in deyimini yine başa alıyorum..şiirin bütününe bakıldığında saran sarmalayan ısıtan bir sıcaklık ve yakınlık bir kendini veriş var şiirde..iç döküm samimiyeti..

ama dediğim gibi işlenmesini ve her mısraının bir şaheser olması beklentimi bir dilek ve umut olarak saklı tutuyorum hasan tan şiirlerinden

saygı ve sevgilerimle....

İçtenlik, paylaşılan bir şiirin gerek şartı olmakla birlikte yeter şartı değildir..Bir şiir , paylaşılmaya karar verilmişse şairin artık sadece iç gözü yetmez..şiirine bir de dış göz olması gerekir...

yani anlatımdaki eksiklikleri şair kendisindeki öznel bilgi, deneyim ve birikimle tamamlayabilir ancak okuyucunun bu şansı yoktur..

O yüzden , anlatımındaki dış göz denetimine mutlak ihtiyaç vardır yayınlanacak bir şiirde..

Ben Hasan Tan şiirlerinin arkasındaki siluetin her zaman duygu yoğun olduğuna ama müsveddelerinin yeterince gözden geçirilmediğine inanıyorum..

Bariz nesnel kusurlar bu yüzden oluyor..Yeterince fermantasyon süresini beklememek ve şiirlerin zaman içinde sağaltımını yapmamaktan kaynaklanan bir sorun bu..

SELCEN KOÇEL eleştirisi tam da burada yerini bulmakta..alıntılıyorum bir kez daha..

''Şiire bütün olarak baktığımda güzel bir şiir görüyorum. Fakat bazı tabirlerin sık kullanımı rahatsız ediyor. Üstelik bunlar 'herhangi kelimeler' olmayınca daha da çok göze batıyor.

bkz: 'fahişe', 'fahişe yanlarım', 'eski yanlarım', 'fahişe eskisi', 'eşkiya yanlarım', yine 'fahişe yanlarım' ve yine 'fahişe yan'..''

kelime israfının şiiri yorduğu ve her bir mısranın başlıbaşına bir haysiyet olduğunu kabulden geçer bu rehabilitasyon dediğimiz durum..mesela birinci bölümde ''acı'' sözcüğü tam dört adet...ikinci bölümde muğlak sözcüğü peşpeşe iki adet..üçüncü bölümde telaş..ilanihaye..

DEVAM EDEBİLİR

'bunalıyoruz çocuk bunalıyoruz.
biçim veremediğimiz şeylerin
biçimini alıyoruz.'


Ş. Erbaş