Soğuk...
Bir Aralık sabahı
Saat 05.30 suları..
Yalova iskelesi..,
Loş ışıklar altında...
İnsanlar...
Kara....kara...
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Sevginin ,aşkın mevsimi yoktur bence.İnsan Aralıkta da, Eylülde de, Haziranda da aşık olabilir.Tebrikler......
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta