Hüzünlü bilirdim ben Eylül'ü
Savrulan yapraklarda bir sonbahar
Sen oldun ömrümün,solmayan gülü
Hüzün,keder bu mevsimde ne arar
Hazanda yaşarım artık baharı
Kalbime Eylül'ün kokusu dolar
Şu deli gönlümün yok ki ayarı
Hüzün,keder bu mevsimde ne arar
Varsın gelmesin bahar,açmasın güller
Bir tatlı sözünde çiçekler açar
Onu tanıyınca sustu şeyda bülbüller
Hüzün,keder bu mevsimde ne arar
Yaşarken ölürüm,merhabayı kesersen
Seninle hazan da en güzel bahar
Gönlümden bir demet gonca gül versem
Hüzün,keder bu mevsimde ne arar
Kayıt Tarihi : 30.10.2009 15:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Şiirde sevgili Eylül ayına benzetilmektedir bu aynı zamanda bir isimdir ve bu ayla özdeşleştirilerek bu isme hitaben yazılmıştır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!