yavuzbayram77gmail.com
Eylülde bir serinlik var, yüreğin sessizliğini, sabahın buğusundaki yaprakların sallanışına ve doğan güneşe bırakıyorum ruhumu.
Uzun bir yol sonu benimkisi sonbaharın sessizliğine doğru
sensizliğe yürüyorum uzun bir yol benimkisi, yanında olanlar anlayamaz varlığı, yokluğuna doğan güneşe sokuluyorum, içim üşüyor, buğular göğe yükselirken bir gökkuşağı rengi kaplıyor tenimi ve ben yinede sensizim.
Anla ki sen sızım.
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta