yavuzbayram77gmail.com
Eylülde bir serinlik var, yüreğin sessizliğini, sabahın buğusundaki yaprakların sallanışına ve doğan güneşe bırakıyorum ruhumu.
Uzun bir yol sonu benimkisi sonbaharın sessizliğine doğru
sensizliğe yürüyorum uzun bir yol benimkisi, yanında olanlar anlayamaz varlığı, yokluğuna doğan güneşe sokuluyorum, içim üşüyor, buğular göğe yükselirken bir gökkuşağı rengi kaplıyor tenimi ve ben yinede sensizim.
Anla ki sen sızım.
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta