Gidiyorum
Çünkü adım eylül
Çünkü kimse durmuyor duraklar boş
Çünkü yağmurlarım bitmiş
Kış dayanmış kapıma
Çünkü çünkü süz yaşıyorum
Çünkü adım eylül
Yaramaz bir çocuk gibi kestane heveslisi
Yakarken elimi sobanın üstünde
Seni düşünüyordum canın yandı mı diye
..
[bir çisenti iskambil kâğıtlarından yapılmış bu evi yıktığı vakit; aynamdan yansımalar]
Tavşan ayının 21’i
Eylül gecikti bu sene
İşim var gitmeliyim
Tahammül edemiyorum aynanda bu yüzü görmeye
Atmalıyım kendimi denize
Bulmalıyım bir çöplükte
Söz verdim bin bir kere
..
nereye gidiyorsun eylül yolucucu
gün daha yeni başlıyor
daha sokağından Neslihan geçecek
boyalı gözleriyle dönüp camlarına
saçlarını savuracak
senden derin bir nefes alıp gidecek
daha gün yeni başlıyor
daha kapından Halil amca geçecek
yine geç kalmış hızlı hızlı
servisine yetişecek
..
Eylül ya;
Eylül işte;
Bütün yanlışlıklarım hep sende başlıyor
Yatağımda ilk senle üşüyorum
Yalnızlığımı hep senle hatırlıyorum
Yağmurlarımı caddelerime saçıyorsun
Ne kadar sevdiğimi bilmez misin yeşili
Sen yaprakları sarartıp döküyorsun
Hep çiftçiler sende telaşlı
Buğday başaklarını kesiyorlar
..
