sarı sapsarı eylül
hazin öykümüz
sabahları sisli sokaklar mahpusluğum gözlerine
yok yüzünün anlamı eylül var yaprakların hazin serenatı
odamda göğe varan bozlak yorgunluğu yalnızlığın eylül
uykularımın arasında serçe sürüleri kesik atardamarım
uzak yolların yankısı avuçlarımda buz tutmuş yaprakların eylül
dışım yüreğimle özdeş çocukların neşesi
içim eylül
gidebileceğin kadar gitmendir sensizlik
..
Tek
uykudan uyandım da ağladımdı bir zaman
anladım 'o' sendin
gözlerimi son kez kapadığım an
yitecek imkansızlığım...
nolur kuşların göç çığlığını beklemeden
..
Eylül'de doğan ilkyaz güzelliğine...Sana...
saçlarım eylül
yüreğimle kınaladım göğü
yaprağın olmak istemiyorum
bu haylaz gölge
bu hain uyku
..
acı çektik
avutamadık hiçbir ağustosu
üşüdük
öncesinde aşk yoksa
hiçbir mevsim sonbahar olmamıştır
hiçbir ay eylül
..
sesimi yıkadım işitmende beni
pir ve pak dökülüyor artık aşk tanecikleri
hüzün göletine gözlerimin
bakışlarımda şırıl şırıl bir sonbaharın göğü
bu sensin sesimin tertemiz zerreciği
değeri sonradan anlaşılan bir eski zaman klasiği
tekrarı mümkün olmayan bir öğle sonrası durgunluğu
ve bir eylül hıçkırığı ağaçlarda duyuyor musun
duyuyor musun anlaşılmazlığımı
anlıyor musun ağaçlar gün ışığına nasıl böyle küskün
..
ilk akşam serinliğinin serenatında
saçılmıştım acımda
bakımsız bir sokak arasıydı
laf olsun diye umutluydu kış
buzullara batmış yüreğimi
gidişinden kopyalamıştım...
eylül gibi olduğumu hep sakladım
çıtırtıların bittiği ilk durgunluklarda
doğa evrenin gözlerini ovuştururken
..
