Eylül zamanları Şiiri - Çağrı Arslantaş

Gökyüzünde durulmayı bekleyen asi bir yağmur var
Ve içimde dinmesini beklediğim saçmalayışlarım…
Ellerim ayaklarım buz tutmuş, bedenim ise yığılmış büsbütün öylece
Bir şeylerin acısını çekiyorum içimde bilmeden her gün yaşıyorum sanki bunu
Burnumda tarih kokan eski bir evin hatıraları canlanıyor birden…
Puslanmış gökyüzünün ağaçların arasından sızan ışık huzmeleri alıyor gözümü
Güneş bir yaz yağmuru sonrası edasıyla çıkıveriyor birden karşıma
Yaşlanmış nice ağaçlar arasından sızıyor gözüme sabahın ilk ışıklarını andırırcasına
Ve kışın geldiğini hissettiren hoyrat rüzgârların geride bıraktığı uğultuları
Haykırışların içimizde hiç dinmediği kendimi kötü hissettiğim işte o zamanlarda…
Aniden bastıran azgın yağmurlarları ardından bir sessizlik çöker gibi birden
Bedenimizde ise bir sessizlik ve her seferinde isyan etmeye hazır başkaldırışlarla…
Kurtulmak isterken o için için kendini yediğin düşüncelerden
Kaçmak isterken yahut kurtulmak sonsuza kadar ama ne çare yaşanmışlıklara!
Sanki kışın geldiğini ve savaşmak gerektiğini bilmezmiş gibi!
Üzerimde sonbahar zamanlarını anımsatan hayallerimin suya düşmüşlüğü
Her düşen yaprak gibi dökülen gözyaşlarımın anlamsızlığını var
Yaz ortasında kışın geldiğini hissettiren bir anlamsızlık var! -? ?
Kalakalıyorum öylece, yorulmak belki de bu yığılıvermek olduğun yerde
Savaşma fikri her geldiğinde aklına, her an daha çok direnmek isterken
Kış daha da bastırıyor sanki hayattan seni söküp almak istercesine
Ama anlıyorum artık… Ben bu kadar güçlüyüm dedikçe hayat bana zor geliyor!

22 Eylül’09