Gökyüzü sıkıntıyla ağlıyor…
Mavi’ler gri’ye bürünmüş,
Toprak Kan’a bulanmış,
Eylül Yanıyor..
Günahlar Kül Rengine dönmüş,
Havada uçuşuyor..
Gökyüzü Kan’a bulanmış,
Eylül Yanıyor..
Yollar Yasa bürünmüş,
Kent ak saçlı nineye.
Beli bükülmüş, yıkıldı, yıkılacak,
Eylül Yanıyor..
Ülke’m böyle mi kuraktı,
Mutluluk bu kadar mı Irak’tı?
Ölüm böyle kapıdayken,
Eylül yanıyor..
Kafiyesi gitmiş Şiir’lerin,
Göz yaşı dinmez yetimlerin,
Yokluğu büyüyor evlerin,
Eylül yanıyor..
Kirlendi toprak, kirlendi gömleği,
Eylül kana bulandı!
Hem Son’u, Hem Evveli..
Eylül K/Yanıyor..
(Onİki-Eylül-İkiBinOnBir*17:30)
Nevin AkbulutKayıt Tarihi : 12.9.2011 17:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tuz basarım yitik yıllarıma
Yeniden yaşama MERHABAN olurum
Sen oruç ol ben su
Sen çocuk ol ben şeker
Sen Dicle ol ak deli deli ben de Hasankeyf
Sen yaşam ol ben de nefes
Bitmeyen öykün olurum
eylüllerine bahar olurum
Ölürüm ıslak gözlerine ölürüm ölürüm…
..
kutlarım sayın AKBULUT
TÜM YORUMLAR (2)