Eylül ve Yağmur Şiiri - Abdulkadir Öğdüm

Münzevi davaların hissedar mahkemesi
Eylül! Beni en mecnun çarmıhında yargıla!

*

Güz beldesi gönlüme yağmış yağalı efkâr
Çektiğim elem değil, bir fikir üzgüsüdür…
Koynumda ufak ekmek, gezerim abdal, ne kâr!
Şu ördüğüm manzumlar sevdamın türküsüdür!

Eylül! Tomruk, yaprak, dal… Ne varsa dök nârıma
Elbet bir gün yağacak o yağmur efkârıma!

*

Kıskanır seni aylar, mevsimler meftun sana
Ve sen yirmi asırdır alnındasın Hazan’ın…
Şükür, çözdüm sırrını; artık şifa masana
Yatır da, cerrahı ol bu divane ozanın!

Eylül! Bana da derman var mı rahmet kâsende?
Zira bu yıl Mirac da, Leyl-i Berat da sende…

*

Bir çeyrek asır geçti, ilk gözyaşımdan beri
Ve şimdi ateşten bir gölde deviniyorum!
Toprağımda bir benim bu sevdanın kamberi
Her düğünde başka bir hicran giyiniyorum!

Eylül! Göster şanını, cümle cürmüm erisin
Sen ki, şu hazinenle aydan daha berisin!

*

Tek tesellim, her gece uyandırıp sabahı
Alnımı yasladığım eski yüzlü bir keçe.
Garipsem Allah’ım var, bekle gönlümün şahı
Düşeceğim yollara davayı berat geçe!

Eylül! Es de güleyim, yakamoz görsün mâhım
Ve yıkansın nurunla zindan kokan sabahım!

*

Safir yağmurlarıyla, beklesin aziz sıla.
Gayrı muştudur bana göklerin gürlemesi...

Eylül 2004