Eylül ve Resmegidiş Şiiri - Canberk Kurt

Beni
Dün gece vurmuşlar,
Alelade gezinirken gökyüzünde.
İçime binlerce çocuk doldurmuşlar,
Verdiğim her nefes kesik,
Sabiler palazlandıkça palazlanmış,
Uçurtmalar uçurmuşlar yuvalandıkları yerde.

MAJÖR

Şimdi seni yazmalıyım işte.
Kimseye belli etmeden anlatmalıyım.
Sakın
Sakın
Sakın seni sevdiğimi çocuklar duymasın.
Tanıdık bir beste mi mırıldanıyorsun?
Duyamadım dedim.
Kaşlarından çenene doğru yuvarladım sonra parmaklarımı.
Hani tuzu yalamadan içerler ya tekilayı.
Sen
Dün gece uyurken boyadım seni,
Marifetlerini mora boyadım, yanılgılarını siyaha,
Pişmanlıklarını mavi yapsam kızar mısın bana diye düşünmekten uyuklayamadım oturduğum yerde.

KAYIT

Kurgu ilkelerine göre nasıl yaşayabilirdim ki seni.
dışavurumcu olmalıydım, zaman zaman oportünist.
olduğu gibi, doğaçlama seviyordum, düşünmeden öpüyordum.
Kurgu ilkelerine sığamayacak bir sinematografiydin sen.
Dünyanın en güzel yönetmeniydin.

MİNÖR

Beni
Gömmüş onlar bir yerlere.
Terlik giymeye vakit bulamadan,
Çakıl taşları ve potansiyel soykırım sepmatizanlarının,
Üzerlerinden zıplayıp geçivermişler.
İçimde miktarlarca toprak,
Ziftlerce asfalt bulunmuş.
Çocuklar kayıp.

RESMEGİDİŞ