Eylül Ve Leyla

Kaybolmuş insanlık içler acısı
Çıkmıyor aklımdan o maviş gözün
İçimi acıtır dinmez sancısı
Eylül’de hazan var Leyla’da hüzün.

Arasak bulunmaz nerdedir izin
Suya batırılmış o masum yüzün
Bilemedik neydi bize son sözün
Eylül’de hazan var Leyla’da hüzün.

Soldu gül goncası yürekler yandı
Süslenmiş sözlere aldanıp kandı
Onu tutan eli temizdir sandı
Eylül’de hazan var Leyla’da hüzün

Anne yüreğidir alev sarıyor
Umudu var yavrum döner sanıyor
Kabuk tutmaz yara herdem kanıyor
Eylül’de hazan var Leyla’da hüzün

Türkmenkızı yüreğinden kan damlar
Oda bir annedir feryadı anlar
Ülkem bir bütündür yandı tüm canlar
Eylül’de hazan var Leyla’da Hüzün

...türkmenkızı...