Eylül Ve Eylül Şiiri - Ercan Yavuzer

29.09.2009

EYLÜL VE EYLÜL

Hüzün gelip kapına dayanınca,
Önce yağmurun yağması beklenmeli,
Sonra gözü kara bir rüzgarın esmesi.
Titreyen avuçlar uzatılmalı çisesine yağmurun
Sonra gözünü karartmalı,
Çok sonra kaldırmalı başını ve bakmalı göğün yüzüne
En sonrası tüm sonraların;
Dökmeli gözlerini, dökmeli gözün yaşlarından sözlerini...

Herhangi bir zamanın hiç ummadığın anında
Dayanırsa kapına Eylül,
Dikerse gözlerini gözlerine,
Mevsimleri birbirine katan bir acıyı,
Merhem diye sürerse, kanayan yarana
Önce kabuğunu kaldırmalı, sonra göstermeli yarayı
Hiç selamsız sıvışırsa içerine Eylül;
Önce raflarda tozlanmış tebessümleri indirmeli,
Sonra soyunmalı ve sonra soymalı,
Tecrit edilmiş yalnızlıkları...

Umursamadan ucuna dikilirse yatağının, Eylül,
Dikerse gözlerini köprülendiğin yastığa
O yastığa çeyrek kala gözlerini parçalamalı,
Görmemeli hüznünü Eylül'ün,
Kör olmalı yağan yağmura,
Islatmalı her yanı, ıslanmalı,
Tüm mazaretler ıslak kalmalı
Seviyesi yükselmeli sıfır bildiklerinin, yine de bir kıyı gözlenmeli
Yağmura kör gözlerinle bir kıyı edinilmeli...

Omuzlarına ıslatılmış bin mazaretle yüklenirse Eylül,
Asılmalı kürek zannedilen kollara
Karanlığına inat Eylül'ün, kör sürüngenginliğiyle
Kulaçlamalı korkularını,
Gözlenmeli ufukta bir yer, bir kıyı gözlenmeli
Sonra kıyıya vurulmalı,
O kıyının vatandaşı olduğu kara parçasında ölünmeli
Ölmeye ayarsız bir ıslaklıktaysa, tenden azade ruh
Kendini, bünyesinde Eyüller barındıran bir başka mevsim zannetmeli...

Dökülürse gözlerinin kör sürüngenliğinden,
Bir şafak vakti Eylül,
Kendisinin aslında zannettiği kadar kendisi olmadığı öğretilmeli...
Bırakırsa kendisinin mevsimini coğrafyasız,
Eylerse o coğrafyayı yazanı vatansız,
Düşerse bir başka mevsimin ardına;
Son defa görmek için kör edip gözlerini,
Tozlu raflarda yerine koymalı, tüm ıslak tebessümleri
Ve sevişmeli onunla bir fahişe sabrıyla...

Ve en sonrasında tüm sonraların,
Yorgun düşürülmeli Eylül.
Ve düşmeli cansız bedeni, dizelerin o el değmemiş gövdesine
Ve o dizelerin bakireliğine terkedilmeli tüm Eylüller
Giydirilmeli tüm çıplaklılklar, bakılmalı gözlerine ölümün
Ve son defa ölünmeli ve son defa bakire bir Eylül yaşamak adına;
Bir başka mevsimin toprağına gömülmeli,
Ve terkedilmeli tüm giyinik utanmalar...

ERCAN YAVUZER

MURADİYE\VAN

.