Eylül Utanır Şiiri - Turan Tuncer

Duvara kan çakılır öfkeyle bir kez daha,
Çarmıha gerilir yüzüm havariler safında,
İhanet kokan gülüşünden,
Kuşlar havalanır,
Benden geriye sana,
Sadece sev kalır.
Kuşanır öfkesini kardeş dediklerin bir sabah,
Yırtarlar sesini umudun biter yarın kalmaz,
Kanat olur kara bulutlar,
Karanlıkta bir kuzguna,
Öfke kana döner,
Habil için Kabil’de.
Eylül utanır, yırtılır korku akar damarlarından,
Tanklar geçer sevdamın üstünden tören adım,
Ben yine bildik ben,
Adım geçer tutanaklara,
Sevdalı yer yarılır,
Tarih gömülür utancıyla.
Eylül’ler susar kan ağlar unutulmuş isimlere,
Hikâyeler söylenir köşe başlarında kökensiz,
Cellâtlar ölüme insan satar,
Kıyametin ötesine pazarlık,
Ölüm utanır kendinden,
Zindanlarda saklar adını.
Gün gelir resim çizer çocuk, dün yaktıklarına,
Kitaplar yazar sevdayla, suçlu diyip astıklarına,
Ölen varsa toprak vatandır der,
Dün pazarlıksız sattıklarına,
Kan utanır susar,
Bayrak gülüşünü saklar.

Alkadraz_Kuşçusu
16 Haziran 2008 İst
www.turksiirmektebi.com