...Eylül'üstü' Ayrılığı Şiiri - Emine Deniz

_______________İtiraf ediyorum
_______________Hala mucizelere inanıyorum

Yürüdüm… Bakmadım geriye, sadece yürüdüm kara gözlerin çakılı kaldı göğsümün sol çeperinde.Oysa ne çok istedim bağırasın adımı, bakasın gözlerime ben koşarken delicesine hesaplaşmaya kendimle.Diyesin ki sevdim …sevdim…sevdim…
…
Olmadı yar.Yakışmadı aşk bize.Mevsimini tamam etmiş ortancalar misali döküldük toprağa. Sokaklar geçti üstümüzden çıplak ayaklarıyla.Şarkılar söylediler doludizgin, güze inat …Ve yağmura tutundular.Saçlarına indiler gecenin.Taşıdılar tozlarımızı gizli bahçelerine.Döl olduk sevdalara.İflah olmaz gayrı AŞK…

Üşüdüm, geceye inat yıldızları düşürdüm avuçlarına. Dellendi yediveren güllerim..Ay paramparça… Denizdim oysa, bitmezdi suyum. Ki suyu suya kavuşturandı bedenim. Ve rüzgarım dağları okşardı senden önce.Kekikler yağardı gümüşten bedenime.Defneler selam dururdu saçlarıma.Ayazdan hüzne savrulan maviler tutunurdu bakışlarıma.

Titredim…Tenine değdi tenim,yandı gözlerim..Önce ellerini sevdim ellerimde,sonra yutkunuşların ve esrik sevişmelerin inledi bedenimde.Kokun sindi cümlelerime.Yaseminler ses verdi derinlerimde.Tattım sevgili.Seni,terini,kendimi.

Yüzüm yok…Artık bir yüzüm yok tutkuya dönük.
Ceplerim boş.Korktum gittim.Korktun çekildin…Sevgisiz cümlelerin vurdu bizi.Uçuruma atılmış taşlar gibiydi gözlerin.Yaktım kendimi.Unutsam seni. Mümkün mü? Bu delice …
Başlamalı sana bittiğin yerden.Yeniden soluklanmalı aşk…yeşermeli çiçekler.Fesleğenler senin için büyüyor bedenimde.Tenim fesleğen kokuyor yine.Hadi sevgili…Yeniden besle beni. Susadım…Yeşert çiçeklerimi.
Ha gayret sevgili yeniden ör bütün cümlelerimi.Yeniden bul beni, bir köşede tutunurken seni bulduğum gibi.Hikayemiz olsun bu kez bitmeyen uzun …Nafile! Yanıyorum, seni hatırladıkça titriyor bedenim.Tenimde tuz utanıyor yokluğunda.Söndürme beni.Reva mı bu? Yüreğimde resmin ayan beyanken.Ve omuzlarımda titrek bir sevda gülüşü.Sevdin beni.İstedin yüreğimi.Serdim ayaklarına,basıp geçtin.
Serserim…dokunuşların yanacak başka bedenlerde ve sen kokacak kadınlar.Ölüm türküleri söylenecek çorak dağlarda.Yangına verilmiş yüzler göreceksin her yüzünü çevirdiğinde.Ve yosmalar geçecek ağır aksak üzerinden.Toplayıp eşyalarını gideceksin şehrimden,doğduğun köye.Dönemeyeceksin kendine.Savaştığın bedenine.Küs çiçekleri açacak dağlarında.. Kardelenleri beklerken sen. Karı bitecek dağlarının.Aşırıp gözlerini fırtınadan ruhuma;
Sessiz sedasız bekleyeceksin.Bekleyeceksin.sevdim diyeceksin.Kuşlar diyecek bana.

Vazgeçtim…Kırlangıçlar inmesin göç mevsiminde.Ve sana baktığım yerler aşina şiirlere vursun kendini.

Ey sevgili, ne diyir incir ağaçları;

Gitmek,

Gözlerinde gitmek sürgüne.

Yatmak,

Gözlerinde yatmak zindanı.

Gözlerin hani? (Ahmed arif)

Ben ki iflah olmaz aşkların sürgün kadını.Unuttum adını.Bu, doğurgan kadınların dizlerini dövdüğü Eylül'üstü' ayrılığı.