Eylül'ün Serinliği Şiiri - Ümit Halis

Eylül'ün serinliği düşüyor yürek kırıklarıma,
İstanbul yağmurlu, ıslak gözlerim gibi.
Yabancı bir masalın acısı işliyor iliklerime.
Çünkü çocuk kalmakta tercih değil, büyümekte.

Ruhumun yorgunluğuna belge verseler,
Bu coğrafyanın en iyisi olurum.
Mutluluk yükleseler yüreğime,
Taşımayı beceremeyen yine ben olurum.

Cebimde kanla yıkanmış bir bıçak taşıyorum.
Yaşadığımı hatırladıkça ruhuma sapladığım
Kalabalık şehirin yalnızlığını biriktiriyorum,
Etimden içeri sızmış yarama sardığım.