Eylül’ün On’u
Bugün yalnızlığımın doğum günü,
Hiç bitmemecesine başlayan bir hayatın,
Koşturmacanın, sevincin ve zorlu tabiatın,
Hiçbirşeyin yıkamadağı anamın,
Yıkıldığı gündür bugün.
Memelerinden süt emdiğim,
Ve kalbimi mühürleyerek toprağa verdiğim,
Ruhumdaki kartalların havalandığı,
Ardından “Gitme ! Gitme ! “ diye haykırdığı,
Anamın uçmağa vardığı gündür bugün.
En son sözünü kulağıma söylediğinden beri,
Kulaklarım sağırdır işitmeye bazı sözleri,
Dünyaya gözlerimi açtığımda tuttuğum elleri,
Bıraktığım gündür bugün.
Anamla dünyalarımın ayrıldığı gündür bugün.
Bugün anasızlığımın, öksüzlüğümün yıldönümü,
Bugün yalnız bir adamın doğuş günüdür.
Esen rüzgarlarla gelen tazelik okşasa da ruhumu,
Anasız bir çocuğun sendeleyiş günüdür.
Bugün Eylül’ün On’udur.
Ve koca bir adamın çocukluğunun sonudur.
Kayıt Tarihi : 3.3.2018 13:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!