Eylül'ün kanlı düşleri Şiiri - Seçkin Dora

Belki den bir umut çıkar
Ve sevgili hayalleri serin rüzgardan
Aşkın kırmızı yanları kudurur
Boğazında saydam ip kesikleri hissedersin
Kuru bir sandalyen vardır gerisinde bir köprü

Anıların uçuklaşarak uyuttuğu adamsın sen
Hayallerin abuklaşarak bastırdı uykun
Karton koliden vücudu çıkan adamsın hatta
Sevgiline gönderdin kendini
Burası uyku değil belki bir şehir

Neden sakalların yoktu vahşi bir cümlede
Sevgilin canhıraş parmağını kıstırdı
Sen bir insan gibi kalemtıraşını sakladın ondan
Anlamsızca kayıp sakalların
Su gibi severdin yanaklarını, kendini yolladın

Uğruna yüzün solmadı mı pis bir tuvalette
Sen, boş uğraş, kötü uğraş berbat bir yazı oyan adamsın
Koliden çıkan vücudunu boynunun kesiklerinden yediler
En çok sevgilin yedi, sakalların yoktu
Hafif bir mizah duydular vücudundan

Gönlünce uykuna mumlar yakarken
Vahşetli bir hikaye duydun
Sevgilin bile çok sevdi
Gırtlağın açıktaydı, yüzün buruşmuş
Bir başın eksikti

Üzerine baktılar sakalların yoktu
En çok kafanı bulamadılar
Sende bilemedin, kafanı saklamışsın
Başsız bir vücut çıkmış koliden
Telli bir defterden çıkarmışlar tırnaklarını

Lazım olan bir kalemmiş
Kalemtıraşla kafanı kendin bırakmışsın
En çok sevgilin ağlamış
Kısaca gülmüşsün ona
En çok kahkahasını sevmişsin onun

Şehrin en sakallı adamısın
Uyur uyanık uzadı hayallerin
Garip, kötü, korkulu rüyalara dönüştü
Kafanı dışarı niçin bıraktın
En rezil gerçekler büyütmedi mi seni

Ansızın uyandırmasalar seni
Sevgilin yamyamca şarkı söylese
Mavi bir bayrak, kandan başka bir renk bulsan biraz
Gerisi hep boş sen insanlığı geçemeyen adamsın
Elinde bir fırça bir faraş şehri terk ettin

Hani bir yaz günü orman özlemiştin
Yuvarlak bir masadan kendini hayal ediyordun
Yazdıkça bıraktığın davulunu kırmasalar
Kendini sevdirmeyecektin
Uzun dolu bir aşkla sevmesen belki

Uğursuz bir ördek heykeli bıraksan sevgiline
Ne anlamsız ne garip bir cesedin daha çıkmazdı
Senin vücutların çoğaldıkça kanını kestiler
Küçük bir suya kızdılar, biraz köpürmüştü
Üstü biraz kuru bir köprü yaptılar suya

Zanlı zansız herkesi aradılar kalemtıraşın çıkmadı
Seni bir kolide getirmişler kanın kokmuş
Sakallarını sordular sevgilin onları sakladı
Başını duvara vurduğun yerde düşürmüşsün
Sevgilisiz bir otobüse atlamışsın biraz ağlamışsın

Uzak bir ihtimal biri zili çaldığında
Kusarcasına bağırdığın bir hikayedesin
Kimsenin bilmediği bir adamsın
Babana sorsalar en çok sakallarını söyler
Nefretli bir üzüntü buldular oysa raflarında

Narince dokunduğun sevgilini buldular kitabında
Sen ki kokusundan yaptın bu vücudunu
Koltuğunun altında kalemtıraşın ve yuvarlak masan
En çok sevdiğin kadını sığdırdın buralara
Güzel bir eylül gecesiydi seni uyandırdılar.