Eylül'üm Çocuklar Şiiri - Nebiye Toprak

Eylül'üm çocuklar
biraz durgun, biraz yorgun
yazdan arta kalan
düş yorgunu
soğuk rüzgarlar esiyor yine
üstüme üstüme
Aralıksız vefasız
Eylül'üm çocuklar
her geçen gün
örselenen sevincimin
yıkıntıları arasında
yeşeren hayallerimin
güneşi çocuklar
pes etmeyeceksiniz
biliyorum
alın terini kutsayacak
Atasını anacak
sizsiniz elbette
ta gökyüzüne kadar
Eylül'üm çocuklar
Dünyalar kadar