Artık şiir yazamıyorum sevgılım
Uzun zamandır değmiyor parmaklarım kalemın ucuna
Ve kalemın ucu değmiyor yuregımın satırlarına
Kalem ve kâğıt yüzyılların sevgılısı
Kalem yazar içini döker,kâğıt dinler sevgilim
Oysa beni dınleyen kımse kalmadı çevremde
Ve benım anlatacak gucum kalmadı,sesım yetmıyor sevgılım
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
çook dokunaklı
harika yüreğine sağlık 5. mevsimde gül açar kim bilir
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta