Eylül Türküleri Şiiri - Abdullah Akay

Yapraklar usanmış yeşilliğinden
Allanıp, pullanıp uçuşuyorlar
Kuşlara özenip kanat çırparak
Esen yele bırakmışlar zamanı
Düşen yağmurlara gülüşüyorlar…

Bahçeler bozulup perişan olmuş
Çiçekler acıdan sararıp solmuş
Dağların doruğu karı beklerken
Bulutlar rüzgarla koşuya durmuş
Kasımpatlar hüzün öpüşüyorlar…

Güneşin gözleri yanıp sönüyor
Her gün bin güzellik doğup ölüyor
Tanrı verdiğini geri alırken
O yeşilim otlar şimdi kuruyor
Serçeler yine de sevişiyorlar…

Ekim Kasım derken yollar bitiyor
Bacalardan duman eğri tütüyor
Güneşin battığı burca kar düşmüş
Üşümüş geceler, yıldızlar sönmüş
Tükenişe doğru koşuşuyorlar…