Eylül Tuna Şiirleri - Şair Eylül Tuna

E fsunladın beni sanki.
Y ok mecalim bak inanki.
L eyli nehar sensin derdim.
Ü stelik ben sevmem derdim.
L ale dönüp susuverdim.
T ebessümün doğduğu an.

Sevgi dergahında aşksız olamam
Kendimi kendimde, sınar giderim,
Özgürlükten başka bir şey dilemem''
Ben kendi selim de, döner giderim..

Bir lokma, diyerek yollara düştüm

13 eylül 2006 Yeni dönem başlayacak temizlik yapılacak kantin düzeltilecek oğlum Sinan la hakanı kantine yolladım ben yıllık izinden döndüm OSTİM de işime başladığım gün iş yerine bir telefon geliyor telefondaki ses Rafia hanımın beni görmek istediğini ve saat 12 de beni beklediğini söyledi birden ne olmuştu da beni ODTÜ ye çağırmışlardı. Bu kadar acele olan neydi.
Apar topar iş yerinden ayrıldım bir solukta ODTÜ ye vardım rektörlük binasına girdim ve rafiya hanımın yanına vardım. Yerinde yoktu sekreter beş dakika bekle gelir dedi
Az sonra rafia hanım geldi sekreter rafia hanım diye başıyla bana gelenin o olduğunu söyledi bende rafia hanımın ardından odasına girdim.

İyi günler efendim beni çağırmışsınız dedim oda sen kimsin dedi bende 3 yurt kantin işletmecisi olduğumu söyledim. Geldin demek diyerek hemen sen bu hakan denilen herife ne kadar güveniyorsun diye dik bir çıkılsa bana sorusunu yöneltti şaşkınlığım henüz geçmemişti ki sen bu damadını ne kadar tanıyorsun ona ne kadar güveniyorsun diye, soru ardına soru ekleyerek bağırırcasına beni rencide ederek sorularını yöneltiyordu.
Öylesine şaşırmıştım ki cevap vermeğe fırsat vermeden tekrar sen bu damat’ın olacak herifi nasıl buluyorsun der demez hemen reflekslerine engel olamadan şu söz çıktı ağzımdan Ben bulmadım kızım buldu.

/yaşarken öğrendim

2006 Mayısında ODTÜ de 3 yıllık kantin sözleşmesinin ardından 13 eylül okulların açıldığı gün Damadımın Alevi kimliğiyle benim Sünni kimliğimi çarpıştırmak isteyen ODTÜ Üst düzey yetkilileri Damadıma İftira Atarak hayatımdaki ilk fayın kırılmasını gerçekleştirdiler.

2006 aralık ayının son haftaları kantine eşimi götürüyorum bana yardımcı olması için bana damadım için anlatılan iftiralar bu sefer Esime anlatılıyor ve ardından bunları benim duymamam gerektiğini aksi taktirde kızının yuvası bozulacağını yurt müdürünün adamı ve yurt çalışanı Hatice Hanım tarafından anlatılıyor.

Aşkın kalesini yaptım gönlümde
Yıktılar haddini bilmiyon diye
İnsanı sevmeyi yazdım ömrüme
Yaktılar haddini bilmiyon diye.

Sevgi sellerine gönlümü sürdüm,

Tutunmak isterken candan dostlara
Dalın yok dediler kendinden başka
Eğildim’ sevdiğim canla başlara
Malın yok dediler kendinden başka.

Yıllar yılı garip gönlüm harapta,

Ellerinde gaz bombaları
Savurup duruyorlar dört bir yana
Kiminin elinde, cop
Kiminin belinde silah
Benim elimde kalem var,
Ümüdin şiirini yazmamdan korkuyorlar.

Suskunluk buz gibi bir uykudur
Her saniye ölümüne yaralayan!

Mademki hayat acılarla dolu
Bir hapis koğuşudur,
Öyleyse bu yılgınlıkta ne?

Hiçbir zaman iyileşmez
Aşığın teninde aşk yaraları
Yanlış vurulmuş bir aşıdan sızar gibi
Sızar yüreğinden özlemler,
Aşk eski bir avluda,
Kırılmış bir dalın_

E y ağlan gözlerim, kimin için ağlıyorsunuz?
Y arda vefa mı var ki ona sel olup akıyorsunuz.
L aleler ektim gönül bahçeme bir bir kurutmadı mı?
Ü stüne karlar yağdırıp saçlarımı ağartmadı mı?
L eyla leyla diye beni hergün yandırmadı mı?