Artık...
Eylül sinemde yaşıyor
Hissiyatımı sessizce alıp ötelere götürüyor
Bazen zemheri karşıma çıkıyor, o an içim titriyor
Sıcak bir bakış, bir meltem, bir Nisan Yağmuru aklıma geliyor
Düşler ne kadar ıssız, baktığım her yer sanki umutsuz, yüreğim daralıyor
Çaresiz ellerim açılıyor, gözlerim akıyor, takatim kesiliyor, nefesim güç yetiremiyor
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta