Eylül Sendromu Şiiri - Aydın Güler

Eylül Sendromu

Yalnız bir adam;
Şehrin ıssız varoşlarını
Adımlamaktayken bir başına umarsızca
Yoksa,
Yitik umutlarını mı aramakta?
Belkide,
Kimliğini mi yitirmiş ne?
Dolaştı durdu amaçsızca.

Kah tekme attı gece boyunca
Boş bira tenekelerine
Kah yıldızları saydı gecenin ayazında
Sonunda dönüp durdu adam
Ellerini ağzına getirdi,
Bir ıslık patlattı.

Şehrin! ...
Bütün varsıllarına,
Bütün yoksullarına,
Ve de bütün meyhanelerine
Yırtarcasına alacakaranlığı.

Yer yarıldı ayaklarının altında
Bulutlar kaydı gökyüzünde hızla
Uzaklarda,
Bir döl düştü
Kasıkları arasına aşiftenin tekinin.

Bir zaman sonra
Gece döndü,adam güldü
Yeni bir günün yüzüne
Peşinden,
Öylece donakaldı.

Belli ki! ...
Adam sancılı
Adam meçhul
Adam sır,
Kim bilir belki de
Delimi ne....

Aydın Güler
Kayıt Tarihi : 11.3.2006 13:30:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
Aydın Güler