Eylül sarısı Şiiri - Metin Egeli

EYLÜL SARISI

Yine geldi Bahar’ın sonu,
Bir erik mevsimi daha geçti,
Baharın bitesi
Yazın başlayası,
Senin gelesin yok.

Gelmiş;
Bir ömrün geçesi,
Arar aramaz hallerin bitesi,
Yarım asrın geride kalası.
Senin gelesin yok,
Yüklemişim olanla biteni
Kadere ve yaşanamamışlıklara…

Deniz derini bakışlım,
Nisan yağmurum,
Gökkuşağım,
Sen hayatımın mücbir sebebi,
Sen yaşama sebebim,
Sen kara gecelerimin gündüzü,
Sabahlarımın ilk ışığı…
Bahar güneşi gibi girdin,
Girdin de
Yüreğimin en ücrasına
Verdin ışığını, sıcağını,
Rengini, kokunu, varlığını…

Ya saçların,
Ya suç sebebi saçların?
Ufuk olmuş Nil yeşili,
İçinde bir kızıllık…

Bir İmbat esintisi
Savurur Eylül sarısı saçlarını.
Ve ikinci yarısında hayatın,
Başımı diker de;
Haykırırım hayata
Aşk! Aşk bu aşk…
Sanki
Ne anlar aşk ’tan
Hep aldı hayat,
Vermese de umurum mu artık?
Şimdi başrolde ben,
Bir de
Eylül sarısı saçların
Örtsün artık tenimi
Eylül gazelinin
Usulca toprağı örttüğü gibi…

Metin Egeli