Eylül Şarap ve Sen Şiiri - Reşat Öztoprak

Şu yağmurun sesi
Bu da eylül bir kenarda duran
O da somurtkanlığı rüzgarın
Terine asılı duvarların
Manasız gibi bu bekleyişler
Sarı renginde perdelerin
Tek bir tabak yalnızlığı anlatır
Ama bu masa darmadağın
Kulakları tıkayan bir tek telefon sesi
Dünyada yaşayan diğer her şey ölmüş gibi

Pencere camında süzülen ölüm korkusu
İçte sararıp solan bir çiçek mor renkli
Bütün yağmurlar toprağından uzak
Toprağı da kendinden, kendi eylülden
Işıl-gan dudaklı gündüzlere hasret

Görülebilir taa en uzaklardan
Gözden-ırak, hissedilebilir
Solma zamanındayken yapraklar
Ağaçlar da bi-haber üstelik zamandan...
...zaman teninde soğumanın
Dudaklarında nefes almanın
Ölüp kalmanın belki de
İki göğsünün arasında/n koklamanın
Zaman hasret, zaman özlem
Zaman eylül, şarap ve sen...