Eylül Sancıları - II

Yol kesen eşkıya bir zamandır Eylül
Sürgüne vurulan yaprakların sarısı
Bir de akşamcı kuytularda yitirdiğim
Üç sigara yakımlık gecemin sen yarısı..

Bir intihardır Eylül sevda bıçkını ayazda
Dağ gibi yürekler öğütür toprağında zamansız
Satır başlarında ölümün rengine boyanır mavi
Bütün gitmelerden yorgun dönerim avuçlarına
Sevdiğim, seviştiğim suçlarım aç ve kuralsız…

Ellerimde eğreti durur kelepçenin sorgusu
Hep yalnızlığına doğurgan yürekçe bakışım
Aynalarda gözlerimin sen bakan buğusu
Bir sevdanın geç kalan yolcusudur gözyaşım…

Kimsesiz ürkek bir çocuk ağlayışıdır Eylül
Çıplak kadınların üryan resimlerinde kanayan
Pencereye dalıp gidişidir bir anne yüreğinin
Sıkılgan bir iç çekişidir voltasında mahpusun
Şimdi susun! Bir soysuzun cuntasıdır bu yalan! ..

Bütün ihbarları biriktirdim öfkemde
Ölümün üzerine gittim pervasız, serseri üryan
Bileşkesi can havli -kan kusan- ölümlerde
İnadına yaşamak sancısıydı gölgemi vuran…..

Bir türküye sevdalanmaktı Eylül
Sana rastlamaktı tam ortasında kavganın
Delişmen bir rüzgara yenilip savrulmaktı..
Tam da tuz basacakken üstüne bir yaranın
Bütün sancılardan geçip, hayata meydan okumaktı..

Şimdi aynalarda kırıp döktüğüm hüzün
Ve aklımı çelen tadı dudaklarındaki nemin
Güz mevsiminde bahara öykünen yüzün
Sensiz yüreğimde Kal-u Bela’dan kalma yemin…

Arsız bir yağmur damlasıdır Eylül
Sırılsıklam yollara düşer sen yanım
Kırık bir dal sancısı taşır yaprağında gül

Ağlar kadınım…………………….