Bir deniz kenarında oturmuş
Saçlarının kokusunu düşünüyorum
Bir de ellerinde ısıttığım çocukluğum
Yalnızlığında büyüdükçe üşüyorum…
Eylül vakti kırıldıkça kalem
Dar ağaçlarında çarmıha gerilir gövdem
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Yüreğiniz dert görmesin...Nasıl güzel anlatmışsınız zora sevdalananların mavi ürpertilerini...
Saygılar
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta