Eylül Sancıları - I

Bir deniz kenarında oturmuş
Saçlarının kokusunu düşünüyorum
Bir de ellerinde ısıttığım çocukluğum
Yalnızlığında büyüdükçe üşüyorum…

Eylül vakti kırıldıkça kalem
Dar ağaçlarında çarmıha gerilir gövdem

Ülkem al renkte umutlar kanatır bağrında
Arsızca sürgüne yollanır yaşamak dediğin
Kırılır dalında gül, yenilir baharında……

Eski bir yol hikayesi anlatır adam

Gidenlerin direncine
Kalanların utancını susar usuldan
Kavganın sorgusunda ihbarcı onur
Kim bilir, maviyi hangi kalleş söz vurur

Sırtımda bıçak yarası hangi pusudan?

Kurulan sofralarda alın teri meze
Mahpushane bahçesinde şanlı müfreze
Sabah vakti sessizce uyanır ölüm
Zaten yaşamak dediğiniz haramdı bize…

Bir de seni özlemek vardı hani
Gözlerinde umarsız düşlere dalıp gitmek
Bildik oysa, çoktan ayrı düşmüştü yolumuz
Zora sevdalıydık biz yar, vakitsizdi sevişmek…

Baharı içimizden koparır gibi yazardık
Maviyi en güzel harflerle çizerdik kağıda…
Türküler vurdukça sazın bam teline, kanardı
Ne zaman bir mektup gelse uzaktan
Ne zaman özledim diyen bir söz düşse yardan

Yüreğimiz yanardı…

Şimdi mektup yok, ne de bir selam
Yollar sanki daha bir uzak kılıyor seni
Önceden özlemek vardı en azından
Son nefes gibi aklımda tutardım nefesini..

Şimdi darağaçları yok
Daha bir ölümcül sanki yaşam
Firari korkularda ortalık ayaz
Siyaha bulanmış yüreksiz gece
Damardan şırınga ölümün rengi beyaz…

Hadi gülüm, iki gözüm, yaz…

Artık iki sevdalı yürek yok
Düş kurmak pervasız, sarılıp yatmak
Bir bulut seçmek gökyüzünden
Sırtımızı toprağa verip yıldız toplamak..

Bir deniz kenarında oturmuş
Saçlarının kokusunu düşünüyorum
Sildim sensizlik korkusunu yüreğimden
Çırılçıplak bütün duygularım…Üşüyorum..