Eylül Sancıları Şiiri - Aydın Yüksel

EYLÜL SANCILARI

Her eylül, bir sensizlik geçer içimden
Yüzün gelir dikilir karşıma
Sol yanımdan vurur yalnızlığım
Bir gül gibi kanarım.
Yokluğun dokundukça içime
Eylül gibi yanarım
Geriye bir eylül sancılarım
Bir ben kalırım.

Korkular suskunluğuma sürükler beni
O çocuk yüzün gelir düşer aklıma
Ay gibi yükselirsin içimden,
Gece boyu karanlığı öperim
Ayaklarım zeminsiz bir boşluğu adımlar
Yürüdükçe güneş açar gerçeklerin üstüne
Sabahları eylül sancıları alır umutlarımı
Ve sen yok olursun
Geriye bir eylül sancılarım
Bir ben kalırım.

Sırf senin yüzünden
İçimde hep bir uzağı taşırım ben
Yüzün kadar aşikar
Sesin kadar kayıp
Yaşattığım;
Yaşayamadığım bir yer
Çatılarında kurumuş yapraklar
Camlarında kırılan umutlarım var.
Yıllanmış bir ceket gibi sırtımda acı
Gün geçtikçe ötelenirsin içimden
Hoyrat bir hüzne dalar gözlerim
Geriye bir eylül sancılarım
Bir ben kalırım.

Solar çiçekler,
Solar buğulu camlarda güneş
Silinmiş bir yazı gibi süzülürsün içime
Çocuk sesleri çekilir sokaklardan.
Sende gidersin
Yüreğinde gider umutlarım
Düşümün yapılır sevincimden.
Geriye bir eylül sancılarım
Bir ben kalırım.

Aydın YÜKSEL-ANKARA
01.09.2014-01.30