Eylül Sabahı Şiiri - Aysel Tarcan 2

Sahur şafağında közünle yaktın
Yaşamaktan bıktın ölüme taktın
Sessizce süzüldün cennete aktın
Köze attın babam, Eylül sabahı

Kırıldı kanadım, öksüz hallerim
Kan revan içinde geçiş yollarım
Döküldü elimde, hüzün güllerim
Bize nettin babam, Eylül sabahı

Ecel koğuşunda yatmaz olaydın
Yakardım Rabbime şifa bulaydın
Ben öleydim babam sen sağ kalaydın
Eza tattım babam eylül sabahı

Mübarek bir günde yumdun gözünü
Vadeni belirttin tuttun sözünü
Kıbleye çevirdin nurlu yüzünü
Göze battın babam eylül sabahı

Mahşerde dilerim seni görürüm
cennet mekanından seslen girerim
Bu ızdırapla ben, tez can veririm
Toza kattın babam eylül sabahı

Yalvarırım beni tez al yanına
Böylesi yakışır bilki şanına
Azrail süratle kıysın canıma
İzi tuttun babam, Eylül sabahı

Gece dörtonbeşte saatler sustu
Ölümün rüzgarı başında esti
Rabbim biletini mahşere kesti
Buza yattın babam Eylül sabahı

Aysel Tarcan