Eylül Rüzgarı Şiiri - Vedat Koparan

Eylül yaprakları ince zar üzerinde kalın çizgilerdi yaşadıkları..

Eylül Rüzgarıydı esen
Karanlık denizlerin ötesinden
Dağlar kasırgaya kesmiş
Sıcak bir yel eserdi melteminden..

Derin dehlizlerden isyan ateşini yaktım da geçtim…

Yaşanacaklar yaşanmadan
Geçiyor güzelim zaman
Sen o yakada ben bu yakada
Yalancı mı bu ayrılıklar..

Yitikler çekmiş kendini kendine..

Deniz küskün yoksun
Dalgalar hüzün vurur kıyılara
Can evim sensiz sessiz bekleyişte yana,yana..

Karda kara basan kar yanığı
Beyazların içinde gizlerim sarmalı
Sımsıcak ayrılığa düşen yalnızlıkta
Bir ben duymalı bir ben kanamalı..

Eylül rüzgarı
Var es git söyle şarkını
Kar izinde düşen her bir tanede
Ört beni gömüleyim
Ölüm gibi kar beyazı sevgine...

Bir keman virtüözünün çaldığı ezgisinde bıraktım hüznü..

Sevinçler yaşanası güzelliklerde
Güneşi topla can veren tüm rengiyle
Bak güller açıyor her güldüğünde
Sabah pencerenden gülen güneşli günde
Yaşamdan süzüp aldığın her şey yine sende..

Vedat.K 14.01.04/ 02:29