Eylül Oniki Şiiri - Latif Akagündüz

Eylül onikiydi,
Seksendi,
taze çimen kokusunun,
saatli maarifin,
demokrasinin üzerinden,
üniformalı bir dönem geçti,
hepsi rütbeliydi.

Bir pazılın sağından, solundan,
ölüm tek kullanımlık bir beden
seçiyordu kendine,
sokaklar ölüm prova alanı,
beğendikleri hep küçük bedenlerdi.
ve gencecik hayaller asıldıkça,
"Asayiş berkemaldi"

'Netekim' paleti kızıldan ibaret ressam,
çocuğunu kaybetmiş ananın çığlığı ne renkti?
Eylül'ün gönlümüzde göçle anılması
belki de hep bu yüzdendi.

Fikirlere pranga vurdular,
düşünceye,
demir parmaklıklar,
bedenleri astılar,
ruhlar 'özgür' kalsın diye.

ve akşamın gurup vakti,
bir elma kızıllaşır fikrimde,
oysa ne değerli meyveleri vardı,
memleketin darağacında
adalet sağır, hukuk dilsiz olunca.

Dedim ya işte;
Eylül onikiydi,
Seksendi,
uçurtmaların ve özgürlüğün üzerinden,
postallar geçti,
ve hepsi paletliydi...

12 Eylül 19∞ 0