Eylül, kırmızı bu kez... Şiiri - Adem Keven

kırmızı yanaklı bir kız çocuğu,
kırmızı elmalarla dolu bir eylül.
annesinin az önce toprağa gömülüşü
kan rengini aldı çocuğun yüzünde.

yeşil elmalar, sarı elmalar
kırmızıya boyandı vakitsiz, çocuğun gözlerinde.
neye değse onun hüzünlü bakışları,
kırmızıya kesiyordu bütün renkler toprağın üstünde.

çocuğun bakışlarıyla kızarmış küçük bir elma,
pamuklaşır annesiz ellerin titrek avuçlarında.
kan sızar toprağa üç damla,
elemle yoğrulmuş ıstırap yumruğundan.

ne söyler toprağa, inen her damla
çocuk susar, toprak dile gelir
ve der:
“bir çocuk selam gönderir
annesinin kurumamış toprağına.”
...
sızlar ana yüreği bir kez daha
cansız beden irkilir son kez
yavrusunun, üstüne düşen göz yaşıyla.

Adem Keven