EYLüL KIRINTILARI Şiiri - Naime Özeren

Büyülü bir balıkçı köyüdür burası
Rüzgâr, sevda masalları anlatır tatlı sesiyle
Bu gün serseri bir bulut
Güneşi örtmeye çalışıyor biteviye

Panjurları mavi boyalı, tek katlı evin önünde
Rengârenk sardunyalar, begonviller sıralanmış
Kireç badanalı duvarın dibine
Solgun ve çelimsiz bir çocuk
Bağdaş kurmuş merdivenlere
Yüzünü gizlemiş minik elleriyle
Belli… Kırılmış birine…

Aklıma düşüyorsun birden
“Benzer miydi bu çocuğa küçükken? ” diyorum
“Bak nasıl da saklambaç oynuyor hala
Ve saklanıyor kendine…”
Sonra gelip öpüyorsun
Göz pınarlarımdaki eylül kırıntılarını
Sorulmamış bir sorunun yanıtı gözlerinle
Tanık oluyorsun, yüreğimde boy veren filizlere…

Biz seninle, adı konmamış bir makamda
Bestelenmemiş bir şarkının nakaratıyız sadece
Tamamlanamıyoruz bir türlü
Ne kadar gayret etsek de…
Ardında mavi bir iz bırakmaktır gitmek
Ve asla dönüp bakmamak geriye…