Eylül Kanıyor Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Üzerinde yaşadığın kadim topraklarda
Kederi, derdi harmanlanan
Kirvem
Hıncahınç
Bir sancı vurdu içime
Sanki Munzur’un çığlığı
Sanki hiç bitmeyecek fırtınaların, dalgaların feryadı

Bir senin birde Önder İbrahim’in yarası
Hep içimde kanıyor
Zulmün yoğunlaştığı
Bu günlerde
Cizre’de
Şırnak’ta
Kan nehri akıyor
Cesetler çoğaldıkça
Zulüm kabardıkça
Varto’da kalleş kurşunlar vızıldıyor
Korku, dehşet, kin, öfke ne çok kol geziyor her yerde

Karanlığa bürünen Kürdistan’a
Bombalar yağdı
Eylül kanıyor
Gün ha tükendi
Ha tükenecek
Sanki her yer Gayya vadisi
Yine haykırışlar yankılanıyor Dersim-vari
Artık yeter acıları dürelim, kovalım zalim haydutları

Kurgulanan savaş ne çok kaygı veriyor
Köyler, şehirler hedefte
Şiddet, zulüm ne çok
Yüzler gülmüyor
Acı dinmiyor
Annelerin koynunda bebeklere kıydılar
Her yer irin, kan, barut kokuyor kıyımlar bitmiyor

Van’da, Diyarbakır’da, Cizra Botan’da, Muş’ta
Çocuklar vuruldukça
Ölümler çoğaldıkça
Yürekler yandı, gözyaşları çiledi
Her şeye rağmen Kürdistan’da umutlar tükenmedi
Özgürlüğe yürümek vardı, yine düşman yenilgiye uğrattık

18.09.2015
İstanbul