Eylül ikindisindE Şiiri - Hatice Aksakal

serin bir eylül ikindisinde parkta oturmuş.
ıhlamur ağaçlarının uçuşan sarı yapraklar.
tüm kızılığıyla ve çekiciliğiyle bana gölümsüyordu.
havada sevdanın rengi saygıyla selamlıyordu.
kan damlayan yüreğime bir merhem olsan ne olur.
avuçlarımda seni bekledim belkim gelir tutarsın ellerimi.
serin bir eylül ikindisinde sıçaklığını seyretim.
buzdan yanaklarımda gözyaşlarımın aktığını his etim.
bir başıma oturdum bir çift geçti yanımda.
sarmaş dolaş gülümsedim arkalarında gözlerim doldu.
bir hoş oldu yüreğim birden sen geldin aklıma.
bir çift daha geçti yanımda biraz durgulardı.
birbirine küfreden bakışlarla birden ikimiz geldik aklıma.
üzüldüm yok oldum olamaz böyle diye.
serin bir eylül ikindisinde.
yoksun her zamanki gibi ben yine yalnızım ve sesizim.
ne sen ne sesin nede nefesin yok yanımda.
yok oluyorum yavaş yavaş eriyorum yokluğundan.
kıyıların yalayan dalgaların sesinden başka hiç kimse yok.
kumsalardan seviştiğimiz yerden sadece yosunların kokusu.
martıların kanat çırpışı sesinden başka hiç bir iz yok.
çocukların sevinç çığlıklarını duyarak içimede bir kıpırtı oluştu.
sigaramdan bir derin nefes çektim sensin diye dumanında.
daha çekiyorum içime seni düşünüyorum yok uluyorum.
eri,yorum yudum yudum senin yokluğunun karşısında.
SERİN BİR EYLÜL İKİNDİSİNDE SENİ SEN DİYE İÇİME SAKLIYORUM.