Gün geçtikçe özlüyorum seni.
Hala sen derken adını büyük harflerle yazıyorum,bu umurunda bile değil biliyorum.
Gözlerin geliyor aklıma; zaten hiç gitmediler.Hala tehlikeli ve ve derin sular gibi içinde kaybolduğum gözlerin...En son hangi sokakta görmüştüm onları? En son hangi sokakta kaldı ellerin?
Gün geçtikçe özlüyorum gözlerini.Bir Eylül akşamı gelip kapıma durmuşlardı.Kapımı açmamalıydım belki,açtım...
Bütün geri dönmeyen konuklar gibi terkederken bu evi yüreğime yıkık izler bıraktı gözlerin...Mevsim,yaprakları döküyor eşiğime bir bir.
Ve her dökülen yaprakta Eylül'ün bütün kırılmış anıları tarih defterimde kayda geçiyor.Gün geçtikçe özlüyorum seni...Adın defterlerde hala büyük harflerle başlıyor.
Sokak kahvelerinde tahta masalara yazılıyor.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
