Eylül 2 Şiiri - Özlem Saba

bana sonbahar diyorsun
yapraklarımı döküyorum bir bir
bir mülteci azmine benziyor bu şehir
bu şehirdeki yalnızlığım
yoksun ve kimliksiz.
daha bir tok geliyor acının sesi kulağıma.

yarın darbe olacak diyorlar.
ve ben,
daha çok kaybedeceğim kendimi.
kime sorsam,
barut sanacak...

bana bulut diyorsun
yağmurlarımı döküyorum bir bir...
renksiz bir kavak ağacına dönüşüyorum
sonra...
inanmaya hazırım!
ütopik bir renk giydir artık bana
yalan da olsa...

bana eylül diyorsun
yine bir sis alıyor
bir yaylım rüzgar başlıyor sokaklarımda.

kime sarılsam, üşüyor...

sanırım haklısın sevgilim
sonbahar çocuğuyum ben
eylülde nevruz yaşanmaz ya...